TAMTA JESIEŃ

Jesień dała mi cię w darze,
pozwoliła zniknąć łzom.
Uciekliśmy w świat naszych marzeń,
nowych barw nadając dniom.
Pieściliśmy się słowami,
pocałunków czując smak.
Serce serca tak pragnęło,
jak spragniony wody kwiat.
Dusza w duszę się wkradała,
by jej głębi odkryć moc.
My wędrując w uczuć filarach,
wierzyliśmy w dobry los.

Dzisiaj wiele się zmieniło,
te pragnienia pokrył kurz.
Czas zatrzymał naszą miłość,
stając na rozdrożu dróg.
Wiele pytań tu postawił,
a wraz z nimi ból i łzy.
Czy los będzie nam łaskawy?
czy powrócą tamte dni…

Ostatnio zmieniony przez Iwona Mościcka dnia Wto 9:22, 02 Lis 2010, w całości zmieniany 1 raz

Dawno tu nie zaglądałem, ale gdy zobaczyłem coś nowego to parę słów komentarza. Ogólnie mi się podoba. Niemniej kilka uwag:
- jeśli zaczęłaś rym w układzie abab to trzymaj się tego do końca
- zdarzają się rymy częstochowskie np. moc-los
Bardzo fajne zakończenie. Pozdrawiam.

Dziękuję optymisto za cenne uwagi, które jak zawsze są dla mnie bardzo ważne Smile

Pozdrawiam ciepło Smile