NIEPOSZANOWANIE CHLEBA

Chleb, pokarm życia,
od Najwyższego ofiarowany,
przez wielu jest tak poniewierany.
Tyle ubóstwa i nędzy na świecie,
a w wielu domach wyrzucany do śmieci.
Tyle jest przecież głodujących dzieci,
a w niejednym domu jest w kąt wciśnięty.

Tak mało jednym do szczęścia potrzeba,
miska zupy, kromka chleba.
Są jednak tacy, którym i tego brakuje,
a w naszych domach żywność się marnuje.
Tak rzadko szanujemy to, co posiadamy,
Tak łatwo od nieszczęścia innych uciekamy.

Ostatnio zmieniony przez Iwona Mościcka dnia Nie 19:51, 29 Lis 2009, w całości zmieniany 2 razy

Iwona bez urazy, sam temat bardzo atrakcyjny, żeby nie powiedzieć pożądany ale proponuję nad nim jeszcze popracować. Weż pod uwagę sugestie z wcześniejszego wiersza.